ಮೌನ

ನೋಡದಾಗ ಮಾತಾಡಿದ್ದೆಷ್ಟು ಆಸೆ ಕನಸು ಹೆಣೆದಿದ್ದೆಷ್ಟು
ಕಣ್ಮುಂದೆ ಬಂದಾಗ ನೀನು ಅದೇಕೋ ನೀರವ ಮೌನ
ಸಖರು ನಾವಿಬ್ಬರೂ ನೋವು ನಲಿವ ಸಹಭಾಗಿಗಳು
ಹೇಗಿದ್ದೀಯಾ ಎಂದಿಂದು ಕೇಳಲೂ ಬಿಡದೀ ಮೌನ

ವರನೊಬ್ಬನ ಹುಡುಕಾಟದಲ್ಲಿ ಮನೆಯವರು ಇರುವಾಗ
ನಾನಾಗಲೆಂದೆನ್ನ ನೀನು ಕೇಳಲೇಕೆ ಬಿಡದು ಮೌನ ?
ನೀನೆನ್ನ ಆಪ್ತ ಗೆಳೆಯ ಎಂದು ನಾನು ಅಂದಾಗ
ಹೌದೆನ್ನುವ ಬದಲು ನೀನೇಕೆ ವಹಿಸಿದೆ ಮೌನ ?

ಯಾರೆಂದರು ನಾರಿಮನವ ಅರಿಯಲಾಗದು
ಶುದ್ಧ ಸುಳ್ಳದು ಎಂದು ಹೇಳುವೆ ನಾನಿಂದು
ನಿನ್ನ ಮೌನದ ಭಾಷೆ ನನಗೆ ಅರ್ಥವಾಗದು
ಮೌನವನರ್ಥೈಸುವ ಸಾಹಸ ಬಹು ದೊಡ್ಡದು

ಕಾಣುತಿದೆ ನಿನ್ನ ಕಂಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಂತಿಯೊಂದು ಹೊಸ ಥರ
ಅದನೋಡಿದೆನ್ನ ಮನ ನಡುಗುತಿದೆ ಥರ ಥರ
ಕಾಯಿಸುತಿರುವೆ ನೀನು ಇಂದು ಅದೇಕೆ ಈ ಥರ
ಕಾಡಿಸದಿರು ನೀ ಹಾಡಿ ಹೇಳಲೊಂಥರಾ ಥರಾ !

ನನಗೆ ಒಬ್ಬರು ಚಾಲೆಂಜ್ ಮಾಡಿದ್ದರು..ನೀನು ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಸೈಲೆಂಟಾಗಿರಕ್ಕಾಗಲ್ಲ, ಮತ್ತೆ silence ಬಗ್ಗೆ ಕವನ ನ ಬರ್ಯಕ್ಕೂ ಆಗಲ್ಲ ಅಂತ ! ಆದ್ದರಿಂದ ನಾನು silent ಆಗಿರೋದನ್ನ practice ಮಾಡ್ತಾ , one of the dimensions of silence ನ concept ಆಗಿ ಇಟ್ಕೊಂಡು ಕವನ ಬರ್ದಿದಿನಿ…
ಟೈಮ್ ಪಾಸಿಗಷ್ಟೆ…ನಿಜ ಅಂತೆಲ್ಲ ಅಂದುಕೋಬೇಡಿ ಯಾರು !