ಹೀಗೊಂದು ಮಾತಿದೆಯಂತೆ….

ಹೀಗೊಂದು ಮಾತಿದೆಯಂತೆ
ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಚಂದ್ರನನ್ನು
ಕಾತರದಿ ನೋಡುವವರು
ಇಬ್ಬರೇ ಇಬ್ಬರಂತೆ;
ಒಬ್ಬ ಕವಿಯಂತೆ,
ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಪ್ರೇಮಿಯಂತೆ !

ಕವಿಯು ಪ್ರೇಮಕವಿತೆ
ನಿನ್ನ ನೋಡಿ ಬರೆದರೆ
ಪ್ರೇಮಿ ನಿನ್ನ ನೋಡಿ
ತಾ ಕವಿಯಾಗುವನಂತೆ !
ಅಮಾವಾಸ್ಯೆಯನ್ನ ಇಬ್ಬರೂ
ವಿಪರೀತ ಬೈವರಂತೆ !!

ನಿನ್ನ ನೋಡಿ ಕಲಿಯಬೇಕು
ಅಂತ ಕವಿ ಅಂದನಂತೆ
ಕುಗ್ಗಿ ಹಿಗ್ಗಿ ಬದುಕೇ ಇದೆಂದು
ನೀನೆ ಅವನಿಗೆ ಹೇಳಿದೆಯಂತೆ !
ನೀನಿಲ್ಲದೇ ಅವನ ಕಾವ್ಯ
ಪೂರ್ಣವೇ ಅಲ್ಲವಂತೆ !

ಪ್ರೇಮಿ ನಿನ್ನ ಋಣಿಯಂತೆ
ಪ್ರೇಯಸಿಗೆ ತನ್ನ ದೂತನಾಗಿ
ಬೇರಾರೂ ಸಲ್ಲರಂತೆ
ಮೌನವನ್ನೇ ಮಾತಾಗಿಸುವ
ಕಲೆಯದು ನಿನಗಿಂತ
ಬೇರಾರಿಗೂ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಒಲಿದಿಲ್ಲವಂತೆ !

ನಿನಗೆ ಶಾಪಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ಪಾಪವಂತೆ
ನೀನು ಲೋಕಕ್ಕೆ ದೀಪವಂತೆ
ನಿನ್ನ ನೋಡೆ ಮನದ ತಾಪ
ಮಾತಾಡದೇ ಕಥೆಯಿಲ್ಲದೇ
ಸುಮ್ಮನೆ ತಾನಿಳಿವುದಂತೆ !

ಜಗವೇ ನೀನೊಂದು ವಿಸ್ಮಯ

ಕರಿಮೋಡದೊಡಲಲ್ಲಿ ಹನಿಮುತ್ತನಿಟ್ಟು
ಕಡುರಾತ್ರಿ ನಂತರದಿ ತಿಳಿಹಗಲನಿಟ್ಟು
ಕೆಡುಕಿನೊಳಗೆ ಒಳಿತನಡಗಿಸಿಹ
ಜಗವೇ ನೀನೊಂದು ವಿಸ್ಮಯ !

ಆಕಾಶದನಂತತೆಯಲಿ ಆನಂದವಿಟ್ಟು
ಅಬ್ಧಿಯಪ್ಪಳಿಕೆಯಲಿ ಆಸೆಯಿಟ್ಟು
ಆಸೆಯಿಂದ ಆನಂದವಂ ಅನ್ವೇಷಿಸಲು
ಪ್ರೇರಿಪ ಜಗವೇ ನೀನೊಂದು ವಿಸ್ಮಯ !

ಒಂದೆಡೆ ಹಿಮ ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ರಣಬಿಸಿಲು
ಒಂದೆಡೆ ಸಾಗರ ಮತ್ತೊಂದೆಡೆ ಮರುಭೂಮಿ
ಒಂದೇ ಭೂಮಿಯಲಿ ಹಲವು ಬಗೆಯ
ಹವೆಯಿಟ್ಟ- ಜಗವೇ ನೀನೊಂದು ವಿಸ್ಮಯ !

ಮಣ್ಣಲ್ಲಿ ಚಿನ್ನವಿಟ್ಟು ಚಿಪ್ಪಲ್ಲಿ ಮುತ್ತನಿಟ್ಟು
ಕಲ್ಲಲ್ಲಿ ವಜ್ರವಿಟ್ಟು ಅದಿರಲ್ಲಿ ಲೋಹವಿಟ್ಟು
ಹುಡುಕಲದ ನಾವು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಅದುವೆ ನೋಡು
ಸುಖದ ಗುಟ್ಟು ಎಂಬ ಜಗವೇ ನೀನೊಂದು ವಿಸ್ಮಯ !